Η απομόνωση που έφερε ο COVID-19 μας ανάγκασε όλους να περάσουμε περισσότερο χρόνο μέσα στα σπίτια μας. Η ρουτίνα έγινε μονότονη και οι ώρες περνούσαν αργά. Σκεφτόμουν συνεχώς τρόπους να γεμίσω τις μέρες μου με κάτι δημιουργικό, κάτι που θα μπορούσε να κάνει αυτή τη σκοτεινή περίοδο λίγο πιο φωτεινή. Και τότε μου ήρθε μια ιδέα: να φέρω φως όχι μόνο στο δικό μου διαμέρισμα, αλλά σε όλη την πολυκατοικία.
Η Ιδέα να Γεμίσω τον Όροφο με Ρεσώ:
Μια μέρα, κοιτάζοντας τη συλλογή μου από ρεσώ που είχα φτιάξει κατά τη διάρκεια της καραντίνας, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω με έναν πιο δημιουργικό τρόπο. Ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου ήταν άπειρος, και ήθελα να κάνω κάτι που θα φέρει χαμόγελα και ζεστασιά στους γείτονές μου, έστω και σιωπηλά. Αποφάσισα, λοιπόν, να γεμίσω τον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας μου με ρεσώ, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που θα θύμιζε περισσότερο γιορτή παρά καραντίνα.
Η Προετοιμασία:
Με πολλή προσοχή και τήρηση των μέτρων ασφαλείας, άρχισα να τοποθετώ τα ρεσώ στον διάδρομο του πρώτου ορόφου. Ήθελα να φτιάξω κάτι όμορφο, κάτι που να δίνει μια αίσθηση χαλάρωσης και γαλήνης. Η διαδικασία ήταν για μένα ένας τρόπος να ξεφύγω από τη μονοτονία της καραντίνας, ενώ παράλληλα ένιωθα ότι προσφέρω κάτι στους γύρω μου.
Η Στιγμή που Άναψαν τα Κεριά:
Όταν όλα τα ρεσώ είχαν τοποθετηθεί στη θέση τους, ήρθε η στιγμή να τα ανάψω. Το φως απλώθηκε στον διάδρομο και η ατμόσφαιρα άλλαξε αμέσως. Ο πρώτος όροφος φωτίστηκε με ζεστές, μικρές φλόγες που έδιναν μια αίσθηση ηρεμίας και γιορτής. Ήταν ένα μικρό αλλά σημαντικό σημάδι ότι, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, μπορούμε να βρούμε τρόπους να φέρουμε φως και ομορφιά στις ζωές μας.
Μια Απλή Πράξη Καλοσύνης:
Αυτή η πρωτοβουλία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια να κάνω την πολυκατοικία μας λίγο πιο ζεστή, λίγο πιο φωτεινή. Ήξερα ότι οι γείτονες μου θα το έβλεπαν, και ελπίζω ότι θα τους έκανε να νιώσουν έστω και για λίγο μια αίσθηση κανονικότητας, μια υπενθύμιση ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτή την κατάσταση.